Chapter Three

[Jeremy’s POV]

Tuesday. Umagang-umaga.

“Ay, grabe, si Anica Consejo yan, diba?”

“Oo, di ko akalain na makukuhaan siya ng ganyan.”

“Nako, ganyan talaga. Bagay yan sa kanya e! Ha ha ha!”

Kakaiba mga naririnig ko sa mga tao ngayon ah. Anong meron kay Anica Consejo? Napansin ko na maraming estudyante ang nagtitipon sa harapan ng bulletin board. Dahil sa curious din naman ako, pilit akong lumapit sa bulletin board.

Ano kaya ang nakalagay du—

Teka, mga kuha ko ito kay Anica sa banyo nila, ah? Unti-unting nag-sink in sakin ang mga nangyari.

Limang litrato ni Anica na naliligo ang naka-post sa bulletin board namin. At sa isang cartolina ay nakalagay ang mensahe ni Fred kay Anica.

“Anica, ito ang nararapat sayo. Pagkatapos mo akong ipahiya, hindi kita mapapatawad. Ginawa ko naman lahat para sayo pero anong ginawa mo? Pinaasa mo lang ako. I love you. But I might as well, fock you off. Fred” binasa ko yung nakasulat sa cartolina.

Teka, di ko ito alam ah. Nanligaw pala si Fred kay Anica.

Actually, divided na nga ang utak ko e. Mas naiisip ko na ako ang may kasalanan rito e. Kung hindi ko kinuha yung mga litrato na yan, e di sana hindi ito maipopost sa bulletin board.

Ang hirap talaga kapag konsensiya mo na yung kalaban mo. Wala kang takas.

Pero kung susundin ko naman ang konsensiya ko, malamang, mapapahamak ako sa grupo ni Fred.

Napatingin ako sa may likod ko.

Nakita ko siya. Si Anica.

Nakatitig lang dun sa mga pictures.

Sorry. Gusto ko sanang sabihin.

***

Si Anica pa din ang pinaguusapan ng mga estudyante sa school. Pati ata ang mga nagtratrabaho sa cafeteria, siya rin ang topic. Ganun pala siya kasikat. Malakas pala ang impact ng mga ginawa ko.

Lunch time na. Tumayo ako at lumapit ako sa teritoryo nila Fred sa caf.

“O, pre, ayos ba yung ginawa ko? Ganda ng mga kuha mo kay Anica ah” sabi ni Fred at nagtawanan ang mga talangkang kasama niya.

“Pre, labas tayo. Kailangan natin mag-usap.”

Sumunod naman siya sakin. Lumabas kami ng cafeteria at nagpunta sa gym. Kahit na breaktime, marami paring tao dito sa gym.

Siguro, ako naman ang susunod na mapagchichismisan sa university.

***

[Anica’s POV]

Dismissal Time na. Hays, wala na. Pinagchichismisan na naman ako sa school. Dadami na naman ang haters. Ugh, gusto ko lang naman ng peaceful life e. Gusto ko sana yung simpleng buhay lang.

Ayaw ko yung buhay na ganito. Yung tipong, lahat ng tao nakatingin sayo. Binabantayan lahat ng galaw mo. Papansinin nila ang mga pagkakamali mo pero kakalimutan nila ang mga naitama mo.

Kaya siguro tinigil ni Ian ang rela-- . Ugh, ayaw ko na maalala.

“Anica, tingnan mo ang bulletin board!” sabi ni Gayle. Siya lang ang nakakausap ko ng matino dito sa university.

“Nako, Gayle. Makikita ko lang ang mga nakakahiyang pictures ko doon”

“Hindi, Anica! Promise. Tingnan mo lang”

Pumayag naman na ako. Lumabas kami ng classroom at pumunta sa bulletin board. Ang daming mga estudyante na nagtitipong. God, nakakahiya naman to oh.

“Uy si Anica oh!” sabi ng isang estudyante na hindi ko naman kilala.

Nagulat ako nang makita ko kung sino yung nasa bulletin board.

Andun siya. Yung walangyang photographer. Hindi ko alam yung pangalan niya.

Pero may kakaiba sa kanya. May black eye siya sa kanan niyang mata. At namamaga yung pisngi niya. Anong ginawa niya? At paika-ika pa siya sa paglalakad habang dahan-dahan niyang tinatanggal yung mga pictures ko sa bulletin board.

Hindi ko alam yung mararamdaman ko.

Salamat. Gusto ko sanang sabihin.

Lumapit ako sa kanya. At pagdating dun sa huling picture, sabay naming tinanggal ito. Tapos nagkatinginan kami.

Ngumiti siya. Kakaiba yung ngiti niya. Totoo.

Despite sa mga fake smiles na binibigay sakin ng mga tao, ngayon lang ako nakatanggap ng ganitong smile.

“Sorry.” Bulong niya. Lalo akong hindi makapagsalita.

***

*What really happened back there*

[Jeremy’s POV]

Hindi ko alam kung tama pa ba ‘tong gagawin ko o ano? Basta ang alam ko, kailangan kong maituwid lahat ng mga ginawa ko. Naks, maituwid talaga!

“Fred, hindi mo naman sinabi sakin na balak mo pala siyang ipahiya sa mga tao” sabi ko.

“Oo, tama naman yun sa kanya. Pagkatapos niya akong paasahin tapos gina—“

“Wala akong pakialam sa lovestory mo. Ang sa akin lang, may copyright at privacy contract ang mga pictures ko. Hindi pwede na i-publicize ito at dahil dyan, kailangan mo pang magbayad ng penalty. 2000 per picture. 10,000 pesos yun to be exact” sabi ko.

“Ha? Sa tingin mo ba papayag ako sa mga ganyan mo? Kilala kita Jeremy Shin. Alam ko kung paano mo lokohin ang mga estudyante dito. At hindi ako katulad nila” medyo nakakatakot na ang boses ni Fred. Isabay mo pa ang mga frat men na nag-aabang lang sa likuran niya.

“Ang sa akin lang, pakitanggal na lang ang mga pictures ni Anica. Hindi ko na kayo pagbabayarin ng penalty kung gagawin niyo yun.”

“Aba, asa ka pa. Mababangasan muna ang mukha mo bago matanggal ang mga pictures na yan”

Black Out.

Seryoso, mahina ang katawan ko sa bugbugan e. Apat na tao ba naman ang nagtulong-tulong sakin. Hindi na rin ako nakapalag.

Na-realize ko na lang na nakahiga na ako sa kama sa clinic.

Masakit ang buong katawan ko pero pilit pa rin akong tumayo. Lumabas ako ng clinic at dahan-dahan na pumunta sa kung nasaan man ang bulletin board.

Ganito pala ang feeling na mabugbog, seryoso, hindi na talaga ako uulit.

Dahan-dahan kong tinanggal ang mga pictures niya. Sana naman sapat na ‘to para hindi na ako guluhin ng konsensiya ko.